Music was my first love

Mijn blog is nu bijna een half jaar oud en als ik zo teruglees valt mij op dat ik het vaak heb over het nieuws of over muziek. Aangezien er vandaag niet echt veel boeiends is in het nieuws ga ik het maar weer over muziek hebben. Vorige week zond Yorin FM een of andere rock-pop-top 100 of zoiets uit. Daarin kwam het nummer 'Music' van John Miles voorbij. Dit is eigenlijk een ongelooflijk zeiknummer, een overgecomponeerd stuk bombast, maar dit terzijde. De tekst van dit nummer spreekt mij wel aan, de muziek ook wel... soms, misschien gaat het wel over mij!

"Music was my first love
And it will be my last
Music of the future
And music of the past

To live without my music
Would be impossible to do
In this world of troubles
My music pulls me through"

Ik ga maar weer even een plaatje draaien...

Is het al lente?

Vandaag heb ik het gevoel dat het lente is! De zon schijnt, een vogel fluit, de boom voor mijn raam begint te bloeien. Ik werd er zomaar vrolijk van.
Misschien ben ik wel verliefd?

The Dark Side of the Moon

"The sun is the same in the relative way, but you're older
Shorter of breath and one day closer to death"

Dit is zomaar een zin van het album 'Dark Side of the Moon' van Pink Floyd. Misschien wel het beste album ooit gemaakt. Niet voor niks stond dit album veertien jaar lang in de albumcharts! Ja! Je leest het goed: veertien jaar lang, meer dan 700 weken dus! Niet alleen de muziek op het album is geweldig, ook de teksten. Thema's als vervreemding en de zinloosheid van het bestaan komen terug op dit album. Communiceren is onmogelijk; of wel net als aan de andere kant van de maan. Het aardse bestaan is niet te vatten met menselijke hersenen, daar moeten we het maar mee doen, zonder dat we het begrijpen.
Leuk is het ook dat er zomaar wat mensen zijn aangsproken met een microfoon onder hun neus. Hierdoor komen er af en toe rare zinnen naar voren op het album, zoals "And I am not frightened of dying. Any time will do, I don't mind. Why should I be frightened of dying? There's no reason for it. You've gotta go sometime.". Het verhaal gaat dat ook John Lennon aanvankelijk een zin zou hebben uitgesproken voor op het album. Zijn zin is echter nooit op het album terecht gekomen in verband met rechten en zo.
De laatse bijna niet hoorbare zin op het album "There is no dark side of the moon really. Matter of fact it's all dark.", doet je toch even denken. Hoe zit het eigenlijk? Wordt ik nu in de maling genomen?
Een ander mooi gegeven van het album is dat de muziek gelijk loopt met de beelden van de film 'The Wizard of Oz'. De muziek lijkt wel geschreven te zijn voor de film. De leden van Pink Floyd hebben nooit toegegeven dat dit waar is. Zij noemen het toeval. Wel een heel erg groot toeval dan!
Als er een band geweest is die ooit zo'n stunt zou hebben kunnen leveren, en er dan altijd over blijven zwijgen dan kan dat alleen maar Pink Floyd geweest zijn.

De generaal en de cultuur

Gisteren werd ik opgeschrikt door het nieuws dat Rinus Michels is overleden. Dit vind ik zeer triest. Behalve dat Rinus Michels gewoon verreweg de beste voetbaltrainer ooit was, was hij ook nog eens gewoon een vriendelijke man, met humor.
Ook vind ik het triest, maar op een andere manier, dat er mensen zijn die geen idee hebben wie Rinus Michels was. Ik vind namelijk dat dit hoort bij culturele kennis. Waarom wordt iemand die Rinus Michels niet kent nog wel serieus genomen en iemand die bijvoorbeeld nog nooit heeft gehoord van Gerard Reve meteen aafgeschilderd als een dom persoon? Dit heeft denk ik te maken met de instelling van het onderwijs in Nederland. In Nederland wordt immers de literatuur gezien als de hoogste kunst. Ik ben het hier absoluut niet mee eens. Waarom zou een boek meer waard zijn dan een film? En waarom zou een schilder belangrijker zijn dan een muzikant? Kortom: waarom leert men op school veel meer over literatuur en beeldende kunst dan over ander cultureel waardevolle dingen, zoals muziek, film en sport? Ik durf te beweren dat Rinus Michels meer invloed heeft gehad op de Nederlandse cultuur (en niet alleen de Nederlandse) dan de gemiddelde, en toch gewaardeerde, schrijver in Nederland, zoals bijvoorbeeld Ronald Giphart.
Nou geloof ik dat er tegenwoordig iets meer aandacht wordt besteed aan film en muziek in het onderwijs met het vak CKV. Dit heb ik helaas nooit kunnen volgen, maar zover ik juist geïnformeerd ben, wordt dit toch vooral gezien als een pretvak.
Gezien alle aandacht die er tegenwoordig wordt besteed aan wat nieuwkomers moeten leren van de Nederlands cultuur, vind ik dat er eerst eens wat mag veranderen in het onderwijs, zodat de Nederlanders zelf weten hoe die cultuur in elkaar zit. Zolang er minachtend wordt gesproken over kunsten als muziek en film is het beeld van de Nederlandse cultuur vertekend.
Tot zover mijn bijdrage aan deze maatschappelijke discussie.

Generaal, bedankt en we zullen het nooit, nooit vergeten!

Let it snow, let it snow, let it snow (2)

Gisteren was het dan eindelijk zo ver! Het sneeuwde in Nederland! Hoera! Natuurlijk moest ik er even in rondlopen, nadat ik mensen buiten sneeuwballen had zien gooien. De sneeuw kraakte als vanouds. Op de fiets ben ik niet onderuit gegaan!
Voor de deur staat nu een sneeuwpop (en die heb ik niet gebouwd).